Mode is van alle tijden en die vroegere periodes vormen een grote inspiratiebron voor nieuwe ontwerpen.
De prehistorie had misschien niet zoveel om het lijf, maar toch zal nepbont deze winter overal te zien zijn in de collecties. Misschien een stille verwijzing naar het modegevoel van de eerste mens ?
Elke periode heeft zijn eigen trends, de ene al comfortabeler om te dragen dan de andere, maar altijd inspirerend.
Eind 19e eeuw droegen vrouwen en kinderen op voorschrift het strakke Victoriaanse keurslijf. Ze werden mentaal en fysiek ingesnoerd tot ze nog nauwelijks levensvatbaar waren. Kleine meisjes werden verkleed tot porseleinen poppetjes. Niet te geloven dat ze nog manieren vonden om kind te zijn in hun gesteven kostuumpjes. Het lijkt alsof de kapstok – als die al bestond – er nog inzat. Heel veel tijd om te spelen was er niet over, want de regels van de etiquette schreven tot 6 kledingwissels per dag voor, naargelang de gelegenheid.
Tijdens de opleiding “Mode en Theaterkostuums” maakte ik als historisch kostuum een kinderjurk uit de Victoriaanse tijd. Mijn -toen 7-jarige- dochter Noa ondervond aan het lijfje de Victoriaanse kostuumterreur.
Het patroon vond ik in het gebundelde tijdschrift “La Mode Pratique”, uitgegeven op 21 juli 1894. Een beetje de Libelle van de 19e eeuw.
Als je in die tijd als vrouw niet handig was, geraakte je niet van straat. Borduren was naast pianospelen de hoofdactiviteit van de dag. Elke dag.
Het was een spannend avontuur om de patronen en werkwijze te mogen ontcijferen uit het in het Frans gebundelde stukje geschiedenis.
Noa doorstond haar metamorfose met de deugdzame waardigheid van een 19e-eeuws kind, maar werd daarna met plezier opnieuw haar vrije, happy 21e-eeuwse zelf. Wat een contrast!
Omdat onze dochters gelukkig al lang ontpopt zijn, maakte ik voor haar 1e communie een feestjurk waarmee ook gespeeld kon worden.
Ze droeg ze op het feest met een onderrok van tule en ballerina’s en nog lang erna met sandalen. Sneakers werden toen nog niet bij kleedjes gedragen, maar tegenwoordig zou dat zeker ook kunnen!
Ik maakte nu een vernieuwde versie van het kleedje en doopte het “Twiggy”, naar een Brits topmodel dat in de jaren ’60 een stijlicoon werd.
(foto: deviantart.net)
Haar echte naam is Lesley Hornby, maar ze kreeg haar bijnaam Twiggy (twijgje) door haar tengere lichaamsbouw. Haar stijl was klassiek met een speelse twist. Ze droeg vaak jurken met een eenvoudige A-lijn.
(foto: fanpop.com)
Het verrassende aan mijn Twiggy-jurk is dat ze omkeerbaar is in een handomdraai.
Je draagt dus eigenlijk twee jurken in één. De 2 zijden zijn compleet anders. Je draagt gewoon de kant waar je zin in hebt en zo wordt elke dag een feestje! Als er eens wordt gemorst (lees: altijd!), dan heb je steeds een plan B 😉
Een jurk kiezen voor een speciale dag is vaak niet gemakkelijk, want de mening en smaak van mama en dochter liggen niet altijd in dezelfde lijn. Met “Twiggy” kunnen beide partijen allebei hun favoriete stofje kiezen…
Deze “Twiggy” kreeg een “brave” kant in zomers aquablauw met extra detail op het lijfje en een speelse kant met hippe ananassen. Alle stoffen en fournituren vond ik bij de (s)toffe winkel Stof op zolder.
Mijn 7-jarig model is intussen een flinke puber geworden, maar ik vond model Maëlle bereid om Twiggy te testen. Een beetje een deugnietje, maar toch zo’n schatje !
Wil je ook een handmade Twiggy ? Contacteer me via de site www.lovecottoncandy.be
Let’s get this party started!
Love, Cotton Candy
